Στον «Α – Τ» της περασμένης έκδοσης της εφημερίδας μας, προβαίνουμε σε μια «φιλοσοφική» και ταυτόχρονα αποσπασματική θεώρηση του θέματος. Πιο αποκαλυπτικό το editorial, αναδεικνύει την πρακτική πλευρά του ζητήματος. Δυνητικά ακαταμάχητο αυτό το φαινόμενο και ο προφορικός και γραπτός λόγος απλά μπορούν να συμβάλλουν στη «λογοτεχνία της βίας» και σε τίποτε περισσότερο!
Η βία δεν αποτελεί σαφώς «σημείο των καιρών». Αναμφισβήτητα προϋπήρχε στο ιστορικό διάχρονο της ιστορίας ή και προϊστορίας -αν θέλετε- του ποδοσφαίρου και μάλιστα δραματικότερη σε έκταση, ένταση και συνέπειες.
Μέσα από μια άλλη ιδιότητά μου, πέραν αυτής του αθλητικού συντάκτη (στην ελεύθερη έκδοσή του…), ερευνώ, μελετώ και αναπαράγω εικόνες, όπως τις αποτυπώνει η βιβλιογραφία, αλλά και οι «προικώες» αναμνήσεις μιας σαραντάχρονης συμπόρευσης με το ελληνικό και βέβαια ευβοϊκό ποδόσφαιρο.
Και βέβαια το «πταισματοδικείο» αφορούν κάποιες έκτροπες συμπεριφορές στον Αϊ - Γιάννη ή στην Λιχάδα …και θυμηδία προκαλούν όταν κάποια «φρούτα και ζαρζαβατικά» …βγαίνουν απ’ το ψυγείο και την απομόνωση να συνοδεύσουν κάποιες αθηροστομικές ατάκες και όταν κάποιες «σφαλιάρες» πέφτουν στον περίγυρο κάποιων γηπέδων…
Πάρτε λοιπόν για να ‘χετε και να διηγείσθε και στους νεότερους:
- Για τους Άγγλους υπάρχει μια παράδοση που τοποθετεί την αρχή του αγγλικού ποδοσφαίρου σε μια μακάβρια ιστορία. Σε εποχή πολύ μακρινή που οι Άγγλοι ήταν λαός αγρίων πολεμιστών, συνήθιζαν συχνά να εορτάζουν την πολεμική τους νίκη, παίρνοντας το κεφάλι ενός αντίπαλου πολεμιστή, που είχε σκοτωθεί στη μάχη, και αφού το καθάριζαν και άφηναν το κρανίο, έπαιζαν μ’ αυτό σε αντικατάσταση μπάλας!..
- Τάφροι και συρματοπλέγματα αποκόπτουν τους θεατές-οπαδούς των Νοτιοαμερικάνικων γηπέδων και έως τα μέσα και μετά του 20ού αιώνα απ’ τον αγωνιστικό χώρο. Οπαδοί των αντιπάλων ομάδων συγκρούονται στην εξέδρα, στην οριογραμμή του λυντσαρίσματος ή μαχαιρώματος…
- Στα 1963 οι οπαδοί των «πρασίνων» από κοινού …με τους «κόκκινους» …που ήρθαν να δουν ένα ακόμη παιχνίδι Κυπέλλου (…το τρίτο κατά σειρά…) των «αιωνίων» …πέφτουν σε «συμπαίχνιδο» …και καίνε τα πάντα στη «Λεωφόρο»!
Στην Χαλκίδα:
- Λένε ότι ο προπονητής Βαγγέλης Χέλμης …στα αποδυτήρια κάποιες φορές έσπαγε ένα μπουκάλι μπύρα …και το έφερνε στο λαιμό κάποιων ποδοσφαιριστών για να τους αφυπνίσει αγωνιστικά!..
- Στα 1976 ο ΑΟ Χαλκίς αγωνίζεται εντός με τη Βέροια. Ο Αντώνης Γρηγορίου, «Καραμπαμπιώτης», ένας άνθρωπος που λάτρευε τον ΑΟ Χαλκίς, αλλά με λάθος σκέψη, εισβάλει στον αγωνιστικό χώρο και προσπαθεί με το σημαιάκι του κόρνερ να ξιφουλκίσει τον διαιτητή Μαρίνο απ’ τον Πειραιά.
- Την ίδια περίοδο ο ποδοσφαιριστής της ομάδας Γιάννης Βλάχος …ξαπλώνει «φαρδυά – πλατυά» τον διαιτητή Αναστασόπουλο με κουτουλιά στο έδαφος, σε ένα παιχνίδι εντός με την Ξάνθη. Τρέχει και ο Ζήσης και τον κλωτσάει!..
- Στα 1978 σ’ ένα παιχνίδι με την Ρόδο …ο Καμπούρης δίνει την δική του «παράσταση». Εισβάλλει στον αγωνιστικό χώρο και χαστουκίζει τον Βασίλη Αναστασόπουλο!
- Τέλος όλοι θυμούνται τα επεισόδια του ’84 με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Σταμέλλο και τον προπονητή Νίκο Κασάπη και δέκα χρόνια μετά (’94) τα γεγονότα βίας εντός με τον Περαμαϊκό.
Ο χώρος στενεύει …πρέπει να κλείσω! Αχόρταγο θεριό η βία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου