Και το ποδόσφαιρο, εδώ το τοπικό, το δικό μας που λέμε ποδόσφαιρο, χρησιμοποιείται, συντηρείται για να καλύπτει και να εξυπηρετεί προσωπικές φιλοδοξίες ορισμένων ή ματαιοδοξίες χυδαίου ατομικισμού. Γενικά εξυπηρετεί συμφέροντα και όχι ιδέες, αν υποτεθεί ότι υπάρχουν κι εκείνοι που θυμούνται ότι ο αθλητισμός υπηρετεί την ιδέα απ’ την οποία προέρχεται.
Αυτή είναι η πικρή διαπίστωση που επαναλαμβάνεται αδιαλείπτως κάθε νέα αγωνιστική περίοδο, όσο διαρκεί δηλαδή η μη ανανέωση στο διοικητικό κομμάτι, το διαχειριστικό και διαδικαστικό, όπως κατάντησε, αφού οι τοπικές Ενώσεις σιωπηρά αποδέχονται τους παραπάνω ρόλους, αποδέχονται δηλαδή την στείρα αντίληψη του να στηρίζουν ή να απαξιώνουν (αντιπολιτευόμενοι με τους καθοδηγητές τους) την εκάστοτε εξουσία.
Τι μένει στη νομή αυτή της ηδονής που προσφέρει η μικροεξουσία; Μα η αίσθηση του προΐστασθαι, του εξυπηρετείν, του υποχρεώνει, με στόχο το επανεκλεγέσθαι. Ποτέ δεν υπήρξαν εξ αρχής ανιδιοτελείς στοχεύσεις που αν δεν κατάφεραν να προβάλουν την γενεσιουργό φύση του αθλητισμού, τουλάχιστον να συμβεί να αφήσουν το αποτύπωμα της καλής τους πίστης και πρόθεσης.
Το ίδιο κι εδώ, στο δικό μας ποδόσφαιρο, μιας και μονοπωλεί το ενδιαφέρον-αυτό το ελάχιστο-του καθημερινού αθλητικού γίγνεσθαι.
Την μεσαιωνική τριακονταετία κι όλα τα συμπαραμαρτούντα που την συντήρησαν, διαδέχθηκε η σημερινή ηγεσία ΕΠΣΕ που δεν προνόησε να αποκόψει όσα την συνέδεαν με τον σκοταδισμό της Φριζή και την παραγκούπολη της νοτιοδυτικής πλευράς του δικαστικού μεγάρου. Έτσι ενσωμάτωσε, η εν πολλοίς στηρίχθηκε σε αυτό το νέο ξεκίνημά της, σε μονάδες που μετέφεραν την παιδεία της εποχής απ’ την οποία προέρχονταν, μπολιάζοντας αρνητικά τις όποιες νεωτεριστικές κινήσεις των νέων τάσεων, μέχρι που ο διαβρωτικός χαρακτήρας τους δηλητηρίασε κάθε νέα προσπάθεια. Κι έτσι το νοσηρό κατεστημένο του παρελθόντος εξακολουθεί να ποδηγετεί κάθε νεωτερισμό και κάθε ρίσκο, επιβάλλοντας την δική του θέληση και τις αμαρτωλές οπισθοδρομικές αντιλήψεις, του ανεξόρκιστου χθες.
Σ.Λ.
Αυτή είναι η πικρή διαπίστωση που επαναλαμβάνεται αδιαλείπτως κάθε νέα αγωνιστική περίοδο, όσο διαρκεί δηλαδή η μη ανανέωση στο διοικητικό κομμάτι, το διαχειριστικό και διαδικαστικό, όπως κατάντησε, αφού οι τοπικές Ενώσεις σιωπηρά αποδέχονται τους παραπάνω ρόλους, αποδέχονται δηλαδή την στείρα αντίληψη του να στηρίζουν ή να απαξιώνουν (αντιπολιτευόμενοι με τους καθοδηγητές τους) την εκάστοτε εξουσία.
Τι μένει στη νομή αυτή της ηδονής που προσφέρει η μικροεξουσία; Μα η αίσθηση του προΐστασθαι, του εξυπηρετείν, του υποχρεώνει, με στόχο το επανεκλεγέσθαι. Ποτέ δεν υπήρξαν εξ αρχής ανιδιοτελείς στοχεύσεις που αν δεν κατάφεραν να προβάλουν την γενεσιουργό φύση του αθλητισμού, τουλάχιστον να συμβεί να αφήσουν το αποτύπωμα της καλής τους πίστης και πρόθεσης.
Το ίδιο κι εδώ, στο δικό μας ποδόσφαιρο, μιας και μονοπωλεί το ενδιαφέρον-αυτό το ελάχιστο-του καθημερινού αθλητικού γίγνεσθαι.
Την μεσαιωνική τριακονταετία κι όλα τα συμπαραμαρτούντα που την συντήρησαν, διαδέχθηκε η σημερινή ηγεσία ΕΠΣΕ που δεν προνόησε να αποκόψει όσα την συνέδεαν με τον σκοταδισμό της Φριζή και την παραγκούπολη της νοτιοδυτικής πλευράς του δικαστικού μεγάρου. Έτσι ενσωμάτωσε, η εν πολλοίς στηρίχθηκε σε αυτό το νέο ξεκίνημά της, σε μονάδες που μετέφεραν την παιδεία της εποχής απ’ την οποία προέρχονταν, μπολιάζοντας αρνητικά τις όποιες νεωτεριστικές κινήσεις των νέων τάσεων, μέχρι που ο διαβρωτικός χαρακτήρας τους δηλητηρίασε κάθε νέα προσπάθεια. Κι έτσι το νοσηρό κατεστημένο του παρελθόντος εξακολουθεί να ποδηγετεί κάθε νεωτερισμό και κάθε ρίσκο, επιβάλλοντας την δική του θέληση και τις αμαρτωλές οπισθοδρομικές αντιλήψεις, του ανεξόρκιστου χθες.
Σ.Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου