ΣΧΟΛΙΟ....

Πουκάμισο, όπως

λέμε … «προπονητής»!

 Έχουν καταντήσει πλέον συνήθεια οι αλλαγές προπονητών απ’ την πλειοψηφία των ομάδων κι αυτό το φαινόμενο ούτε τωρινό είναι ούτε εσωκλείεται στα στενά ευβοϊκά ή ελληνικά ποδοσφαιρικά σύνορα. Το όλο ζήτημα σ’ αυτές τις περιπτώσεις αφορά αποκλειστικά και μόνο τη διαχείριση των καταστάσεων και των επιλογών που κάνουν οι παράγοντες, οι οποίοι στην προκειμένη συντριπτική πλειονότητα έχουν …και το καρπούζι και το μαχαίρι.

Και …μπαίνουμε στο «ψητό»… Ορμόμενος απ’ τις τελευταίες αλλαγές προπονητών σε κάμποσα και πάλι σωματεία (Ταμυναϊκός, Αμαρυνθιακός, Αυλωνάρι, Ελλήσποντος, Παντριαδικός τα λίγα απ’ τα …τελευταία), στο ένα τρίτο περίπου των πρωταθλημάτων, σκέφτομαι τελικά αν περιμένουμε ποτέ να …αγιάσουν αγωνιστικά τα «μάτια» μας απ’ την εικόνα και το θέαμα που θα παρακολουθούμε εντός αγωνιστικό χώρου. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, το καλό ποδόσφαιρο σε ένα σύνολο παικτών αποδίδεται με τη σταθερότητα σε πολλούς τομείς και λειτουργίες, εκ των οποίων ο ρόλος του προπονητή παίζει μέγιστη σημασία. Συμπέρασμα; Οι συνεχείς αλλαγές φέρνουν πίσω τη γενικότερη βελτίωση κι αυτό είναι κοινά αποδεκτό…

Από εκεί και πέρα, για να αποφύγουν αυτές τις …κακοτοπιές, οι περισσότεροι παράγοντες (δεν λέω φυσικά όλοι) τί κάνουν; Απολύτως ΤΙΠΟΤΑ!.. Ευκαιριακά και στο …πόδι κλείνουν συμφωνίες με προπονητές, παρουσιάζοντας τις επιλογές τους φυσικά ενδεδειγμένες και …«ψαγμένες», κι όταν στην (άμεση ή έμμεση) πορεία δουν ότι δεν …σμίγουν τα τσανάκια τους και δεν υπάρχει «χημεία» μεταξύ τους …«αντίο»! Κι έτσι …ανακυκλώνεται το «προϊόν» που λέγεται προπονητής σε συνεχώς και πιο έντονους ρυθμούς, με την …παραγωγή φυσικά στο συνολικό αγωνιστικό κόστος των αγώνων και των πρωταθλημάτων να είναι φθίνουσα… Φυσικά σε πολλές περιπτώσεις οι παράγοντες πέφτουν στη …λούμπα υπερεκτιμώντας τις δυνατότητες να περιμένουν άμεσα αποτελέσματα και «θαύματα» μέσα στις τέσσερις γραμμές. Αυτοί, μάλλον άσχετοι με το ποδόσφαιρο είναι που μάλιστα το …πληρώνουν και το …χειρότερο είναι ότι αυτό συμβαίνει εν αγνοία τους! Έτσι είναι, και ο τρελός δεν γνωρίζει το …ελάττωμά του!

Όπως και να ‘χει αυτές οι συνεχείς αλλαγές προπονητών μόνο ζημιογόνες μπορούν να αποδειχθούν και το καλύτερο θα ήταν ένα και μοναδικό, που απαιτεί όμως έναν στοιχειώδη προγραμματισμό και την απαραίτητη τεχνογνωσία…Απλά με την προσέγγιση μπορούν να συζητούν οι δύο πλευρές διεξοδικά το πλάνο πάνω στο οποίο θα κινηθούν, τη λειτουργία όλου του τμήματος, την αξιοποίηση του ρόστερ και των Ακαδημιών, τους συνεργάτες και γενικά τους στόχους που θα μπορούσαν να επιτευχθούν, με γνώμονα πάντα την αξιολόγηση των καταστάσεων. Αν συμφωνούν σε ΟΛΑ και ξεκαθαρίζουν ο καθένας απ’ την πλευρά του τα δικαιώματα και τις απαιτήσεις του, τότε δεν βλέπω το λόγο να μην μακροημερεύει και να μην «πιάνει» μια τέτοια συμφωνία.

Πώς να γίνει όμως αυτό με τους περισσότερους παράγοντες να ενδιαφέρονται για το πώς θα έρθει η νίκη την Κυριακή (ή ποιος …σφυρίζει) κι όχι πως θα «στήσουν» πάνω σε «υγιείς» βάσεις (συνυπολογίζοντας τα …σημεία των καιρών) μια ομάδα που θα παίζει σταθερά καλή μπάλα, αναλογική του επιπέδου, και με μέλλον; ΚΑΙ γι’ αυτό, λοιπόν, οι προπονητές …αλλάζονται και …θα αλλάζονται (δυστυχώς για το άθλημα) σαν τα …πουκάμισα.